ms درمان ان

- کاردرمانی: در کاردرمانی به بیمار کمک می شود که مشکلات موجود در انجام کارهای روزمره اش را به نحو مناسبی اصلاح نماید. به عنوان مثال به بیمار توصیه می شود که از وسایل خاصی مثل وسیله گرفتن مداد ، شانه یا برس های مخصوص استفاده نماید. همچنین گاهی اوقات درمانگر به خانواده بیمار توصیه می کند که با ایجاد تغییراتی در خانه یا محل کار بیمار به وی کمک کنند تا راحت تر زندگی کند. بسیاری از بیماران مبتلا به ام اس که دچار سرگیجه و یا ضعف هستند نیاز به استفاده از توالت های مخصوص ، میله های مخصوص گرفتن و ریل های محافظ در حمام دارند.

- گفتاردرمانی: بسیاری از بیماران مبتلا به ام اس نیاز به گفتار درمانی دارند زیرا اختلال در صحبت کردن طبیعی آنها باعث می شود که کلماتی که به کار می بردند نامفهوم بوده و یا اینکه فاصله بین کلمات طولانی شده و بریده بریده حرف بزنند. متخصصین گفتار درمانی مشکل خاص هر بیمار را ارزیابی نموده و به او کمک می نمایند تا یاد بگیرند طوری حرف بزند که فهمیدن آن راحت تر باشد. همچنین برخی از تمرینات گفتاردرمانی برای بیمارانی که مشکل بلع دارند نیز سودمند است.

- مشاوره روانپزشکی: اشکال درکنار آمدن با بیماری هایی مثل ام اس منجر به بروز افسردگی و سایر اختلالات روانی می شود. بنابراین بیمار نیاز به مشاوره با روانپزشک و درصورت لزوم استفاده از دارو برای رفع این مشکلات خواهد داشت.
--------------------------------------------------------------------
زندگی با ام اس:

به غیر از احتمال از دست دادن شغل به خاطر محدودیت های حرکتی که دراین بیماری وجود دارد، بیماران مبتلا به ام اس مجبورهستند که تغییرات زیادی را درنحوه زندگی خود ایجاد کنند. بسیاری از افراد وقتی تشخیص داده شده که مبتلا به ام اس هستند ، دست از فعالیت های روزمره و طبیعی خود برمی دارند درحالیکه متخصصین معتقدند که ایجاد روحیه مثبت ، انجام فعالیت های ورزشی منظم درهوای خنک و تقویت ارتباطات شخصی بیمار با افراد خانواده و دوستانش می توانند عوامل مهمی درکنارآمدن با بیماری و سبب ایجاد وضعیت بهتر در زندگی بیمار باشند.

اگر فردی تشخیص ام اس روی او گذاشته شد ، در قدم اول و مهمترین مورد حمایت خوب خانواده ، دوستان و اعضای تیم درمانی از وی می باشد تا او خود را تنها احساس نکند.

البته نکاتی را هم خود بیمار مبتلا به ام اس باید رعایت کند از جمله استفاده از یک روش صحیح و سالم برای زندگی ، مصرف منظم داروهای تجویز شده ، برنامه منظم برای فعالیت فیزیکی و ورزش ، داشتن استراحت به میزان کافی که می تواند فرد را به وضعیت بهتری از سلامت رهنمون کند. همچنین کاهش سطوح استرس فرد بیمار می تواند در کاهش علائم وی موثر باشد. همچنین اجتناب از فعالیت زیاد در محیط های بیرون خصوصا در هوای زیاد گرم که می تواند باعث تشدید بیماری شود ، لازم است. حمام سونا ، وان حاوی آب خیلی گرم ، دوش با آب گرم گرفتن همگی می توانند باعث بدتر شدن علائم شوند که پرهیز از آنها مفید به نظر می رسد.

--------------------------------------------------------

بی رمقی و ام اس:(بی حالی در بیماران ام اس)

فیزیوتراپی می تواند برای بیماران ام اس مفید باشد. همچنین فیزیوتراپی به عنوان جزیی از یک رویکرد کلی برای کمک در کنترل علائم ام اس مانند بی رمقی (fatigue) پیشنهاد شده است. اگر چه فیزیوتراپی دامنه های وسیع و رویکردهای بسیاری داشته و ما تنها در شروع بررسی این نکته هستیم که کدام دامنه و رویکرد برای بیماران ام اس بهترین است. شواهد اینگونه نشان می دهند که برخی زمینه های فیزیوتراپی مانند تمرین های قدرتی و تمرین های هوازی منجر به افزایش توانایی در راه رفتن ، ایستادن و در واقع کاهش خستگی و بی رمقی می شوند. اما این واقعیت نیز وجود دارد که بیماران ام اس تفاوت زیادی با هم داشته و از نظر زمان ابتلا و شدت پیشرفت بیماری نیز با هم متفاوت هستند.(هزار چهره بودن بیماری) چنین امری دلالت بر این مهم دارد که یک تمرین خاص را نمی توان برای همه توصیه نمود چون ممکن است برای برخی مفید نباشد. بنابراین مهم است که انجام تمرین ها زیر نظر یک فیزیوتراپ و با مشارکت سایر مراقبین بهداشت صورت گیرد تا هرکس متناسب با وضعیتی که دارد به انجام تمرین ها پرداخته و در طول زمان به وضعیت جسمی بهتری دست یابد. برای دستیابی به هدف فوق و دستیابی به بهترین روش تاثیر گذار روی سلامتی شخص تبادل اطلاعات ، مشورت و همکاری صریح لازم است.

رویکرد درمانی خاص با توجه به منابع موجود بین درمان گرها . تجربه درمانگر ، رجحان شخصی درمانگر و بیمار متفاوت است. درمان به اشکال مختلف می تواند پیشنهاد شود چه برای بیماران بستری چه برای بیماران سرپایی و چه تمرین های جمعی. چنین انعطاف پذیری بسیار ضروری است زیرا هر بیمار خاص و یکه است(کمتر دو بیمار کاملا مشابه وجود دارند) و نیازهایشان نیز همواره در حال تغییر می باشد.

انجام فیزیوتراپی بایستی به صورت پیوسته و بلند مدت باشد تا بهترین نتیجه را برای بیمار در بر داشته باشد در غیر این صورت نتیجه مورد نظر حاصل نخواهد شد. خود درمانی مداوم و موثر بخشی حیاتی در رویکرد به فیزیوتراپی جهت به حداقل رساندن علائم بیماری محسوب می شود ، علائمی مانند گرفتگی عضله ها ، بی رمقی ، ضعف و درد. چنین امری مستلزم درک ماهیت علائم بیماری و منطقی است که در رویکرد مدیریتی ما وجود دارد تا توانایی به کاربردن رهیافت و شیوه های مناسب را داشته باشیم. چنین دانشی نه تنها شخص را قادر به کنترل بهتر علائم بیماری اش می کند بلکه باعث می گردد تا او شناخت کافی از توانایی خودش بدست آورد. اموزش نقش کلیدی در فیزیوتراپی دارد. در ارتباط با این رویکرد آنچه مهم است این است که فیزیوتراپی نباید حاکم بر زندگی فرد باشد بلکه بایستی جزیی از زندگی او گردد به این شکل که :
- در وضعیت های قرار گرفته که در آنها احساس راحتی کرده و هم ترازی عضله ها و مفاصل وجود داشته باشد مثل وقتی که روی رختخواب دراز کشیده اید یا روی صندلی نشسته اید.

- به کار بردن الگوهای حرکتی که باعث ایجاد عدم تقارن نشود یا باعث افزایش سفتی و گرفتگی عضله ها نگردد.

- مشارکت در انجام تمرین های هوازی

- استفاده صحیح از تجهیزات

اهداف اولیه ی فیزیوتراپی عبارتند از:

- تشخیص جامع نیازهای فیزیکی ، تمرکز روی وضعیت و حرکت

- تسهیل انجام وظایف به طور مستقل

- ارائه ی مجموعه آموزشهایی در ارتباط با موضوعات: تمرین های هوازی ، حرکت و انجام امور و چگونگی حرکت به گونه ای که کمتر بیمار دچار سقوط شود.

- جلوگیری از بغرنج تر شدن وضعیت بیمار مانند در تنگا و فشار قرار گرفتن ، کوتاه شدن عضله ها و تاندون بافت ها.

- دستیابی به بهترین وضعیت تندرستی فیزیکی ، عمومی.

"نقل شده" کلمه ای است که فیزیوتراپ ها اغلب برای توصیف بهبود بدست آمده و دائمی شده در یک نفر به کار می برند ، آنها با اندازه گیری تغییرات نسبت به سنجش میزان پیشرفت بیمار در طول زمان اقدام می کنند. چنین سنجشی در نواحی کیفیت راه رفتن ، سطح تندرستی ، دامنه ی حرکات و مقدار انجام وظایف به طور مستقل صورت می گیرد. در صورتی که وضعیت بیمار به سمت بدترشدن باشد ، فیزیوتراپ ها می توانند مشخص کنند که این بدترشدن ناشی از عوامل عصبی است یا سایر عوامل.

چنین تشخیصی ضروری است زیرا محدودیت در منابع مراقبت بهداشتی به این معنی است که تمرین های مداوم بلند مدت به دشواری می تواند مفید باشد در صورتی که تغییرات مثبت به وقوع نپیوندد یا اگر پس از مدتی بهبود مورد نظر حاصل نگردد. لذا خود درمانی مداوم به وسیله ی مشارکت با فیزیوتراپ مسئله اساسی موفقیت در رهیافت درمان با فیزیوتراپی است.

بی رمقی محدود کننده زندگی 85درصد از بیماران مبتلا به ام اس است. جدی تلقی کردن بی رمقی در ام اس ضروری بوده و بایستی به دقت با آن برخورد شود. بی رمقی ناشی از ام اس برای هر کس متفاوت است ، برای برخی بی رمقی ناشی از ام اس به مفهوم از توان افتادن است در حالی که در دیگری شدت پیدا نمودن علائم مانند مشکلات در بینایی ، اشکال در تمرکز ، حافظه ، تحرک و گرفتگی عضلات می تواند باشد. بی رمقی انجام امور روزانه را مشکل تر می نماید.
بی رمقی اولیه:

بی رمقی اولیه مستقیما ناشی از ضایعه ی وارده به سیستم اعصاب مرکزی است. پاسخ بدن نسبت به ضایعه به وجود آمده ، کم کردن واکنش و درنتیجه ایجاد بی رمقی است. بیماران مبتلا به ام اس انواع مختلفی از بی رمقی را به شرح زیر تجربه می کنند:

سستی یا بی رمقی: نوعی بی رمقی شدید که ارتباطی با انجام فعالیت فیزیکی ندارد.
بی رمقی مدار کوتاه: در دسته به خصوصی از عضلات رخ می دهد. به عنوان مثال بی رمقی در دست بعد از اینکه مدت کوتاهی کار نوشتن را انجام دهد.
بی رمقی ناشی از حساسیت به گرما: افزایش دمای بدن می تواند سبب بی رمقی شود. این نوع بی رمقی در ام اس با تغییر فصول و تغییر آب و هوا رخ می دهد اما ضمنا در اثر عوامل دیگر مانند حمام گرم گرفتن یا خوردن غذای داغ نیز رخ می دهد.

بی رمقی ثانویه:

بی رمقی می تواند ناشی از سایر عواملی که ضرورتا مربوط به ام اس نیستند باشد مانند :

اختلال در خوابیدن: اغلب ناشی از علائمی است که به مرور تسکین یافته و کمتر می شوند مثل گرفتگی عضلانی ، درد ، شتاب در ادرار در شب ها ، افسردگی ، اضطراب.
عفونت: می تواند سبب شدت گرفتن برخی علانم ام اس گردد مانند عفونت ناشی از سرما خوردگی که سبب تب و افزایش دمای بدن و درنتیجه بی رمقی در بیماران ام اس می شود.
تقلا: افزایش تقلا و حرکت فیزیکی می تواند باعث بی رمقی شود.
تاثیر دارو: داروهای زیادی هستند که سبب بی رمقی و خواب آلودگی به عنوان تاثیر جانبی می شوند ، آگاه بودن از این مسئله مهم است. اگر متوجه همبستگی بین تغییر در میزان بی رمقی با تغییر در مصرف دارویی شدید مورد را با پزشکتان مطرح نمایید.
افسردگی: می تواند ناشی از تخریب عصب و یا به دلیل تاثیر روحی تطبیق با ام اس باشد.
محیط اطراف: نور و دمای هوا در محیطی که کار می کنیم بسیار مهم هستند به این شکل که نور ضعیف موجب تلاش بیشتر چشم برای دیدن می شود و گرمای مداوم بی رمقی را شدت می بخشند.(در بعضی بیماران ام اس اب و هوای سرد نیز تشدید کننده است)

مدیریت بی رمقی

مدیریت بی رمقی ناشی از ام اس مستلزم رویکردی هم آهنگ شده است که مشارکت فعال خانواده ، همکاران و متخصصان بهداشت را می طلبد. شاید احساس کنید که روابط شخصیتان به دلیل عدم شناخت اطرافیان از تاثیر بی رمقی بر شما تحت تاثیر قرار گرفته است.

مدیریت بی رمقی از نوع اولیه احتمالا همراه با استفاده از دارو است. تلاش زیادی باید صورت گیرد تا مناسب ترین دارو و اندازه ی آن برای شما پیدا شود. از آنجایی که بی رمقی ناشی از ام اس به دلیل ایجاد ضایعه در اعصاب است استفاده از داروی ضد بی رمقی موثر نیست.
برای برخی استفاده از داروهایی که مورد استفاده بیماران پارکینسون ، آنفولانزا و نارکولا پسی( خواب آلودگی مفرط در روز) است مفید بوده است. از آنجایی که این داروها نشان داده اند بی رمقی ناشی از ام اس موثر بوده اند ، نه به این خاطر که پزشکتان تصور می کند شما دارای این شرایط هستید.

تغییر در عادات روزمره می تواند در مدیریت بی رمقی به شما کمک نماید. این تغییرات در بهترین شکل خود به وسیله ی کمک گرفتن از متخصصین کاردرمانی ، فیزیوتراپیست ها ، پزشکان عمومی و متخصصان مغز و اعصاب و پرستاران ام اس صورت می گیرد.

کاردرمانی و فیزیوتراپی:وظیفه کاردرمانی تطبیق و تنظیم انجام کارها و تدابیر یکپارچه سازی فعالیت ها بگونه ای است که بیشترین حجم فعالیت با صرف انرژی کمتر صورت گیرد(در واقع افزایش اثر بخشی انرژی صرف شده را کاردرمانی گویند). فیزیوتراپی کمک می کند تا عضلات تقویت شده قدرمند شوند همچنین فیزیوتراپی به وانهادگی(relaxation) کمک می نماید که منجر به افزایش حرکات مفاصل و تقویت گردش خون می گردد. فیزیوتراپ می تواند تمرین های هوازی را برای شما برنامه ریزی نماید.
کارهای روزانه شما بایستی عبارت باشد از :

استراحت و آرامش: اگر بی رمقی در شما دارای الگوی خاصی است ایده آل این است که قبل از اینکه بی رمقی به اوج خود برسد استراحت کنید به این ترتیب بدن قادر به بازیابی سریعتر قدرت خود می شود. روش های مورد استفاده برای دستیابی به آرامش عضلانی نبایستی باعث انقباض در عضلات گردد زیرا موجب اسپاسم(سفتی) یا گرفتگی عضلات می شوند.

انجام تمرینات مناسب: تمرین های هوازی ملایم رویکردی مثبت در مدیریت ام اس است. این تمرین ها کارایی عضلات و قدرت و میزان تحمل پذیری آن ها را افزایش می دهد ، البته قبل از انجام هر نوع تمرینی لازم است با یک متخصص در خصوص نوع تمرین های مختص خود مشورت نمایید.

------------------------------------------------------------------------

ژن ها در ام اس ؛ روند خود ایمنی ؛ تحقیقات بر روی علایم بیماری ؛ درمانهای جدید ؛ مشکلات ؛ داروهای ازمایش شده:

مطالعات دیگری كه بر روی ژن ها بعمل می آید در این زمینه انجام می شود كه چرا افرادی كه در مناطق شمالی جهان زندگی می كنند بیشتر مستعد ابتلاء به بیماری ام اس هستند. دانشمندان هنوز نمی دانند كه آیا مستعد بودن افرادی كه در مناطق شمالی جهان زندگی می كنند بخاطر ژنتیك است و یا اینكه بعلت محیطی است كه این افراد در آن زندگی می كنند بنابراین آنها ژنهای این بیماران را كه در این مناطق زندگی می كنند مورد بررسی قرار می دهند تا شاید الگویی ژنتیكی یافت شود و از طریق آن بتوان پیش بینی كرد كه سایر اشخاصی كه چنین الگوی ژنتیكی دارند در آینده دچار این بیماری می شوند؟
دانشمندان دیگری نیز بر روی عوامل محیطی بررسی می كنند. برای مثال، یك گروه از محققین، در دانشكده پزشكی ویسكانسین در آمریكا تلاش می كنند مشخص نمایند كه چرا بیماری ام اس در مناطق نزدیك به خط استوا خیلی كمتر دیده می شود در حالی كه این مناطق از وضعیت بهداشتی خوبی برخوردار نیستند و بیماریهای انگلی زیادی در آنجا وجود دارد. این دانشمندان عقیده دارند كه ممكن است كم بودن بیماری ام اس در این مناطق بعلت آلوده بودن اكثر ساكنین این مناطق به انگلهای خیلی ریزی باشد كه باعث فعال شدن تی سلهای كمك كننده نوع دوم می شود. فعال شدن تی سلهای كمك كننده نوع دوم كه به آن Th2 نیز گفته می شود ممكن است باعث حفاظت بر علیه مواد شیمیایی سیستم ایمنی شود كه سبب شروع تخریب خود ایمنی میلین می گردد. یكی از اعضای این تیم چنین اظهار می دارد: "عفونتهای انگلی در این مناطق خیلی شایع هستند وضعیت بهداشت این مناطق زیاد خوب نمی باشد. در این قسمتها بیماری ام اس خیلی كم و به ندرت دیده می شود. به نظر ما عدم مواجه شدن افراد در كودكی با این عفونتهای انگلی كه باعث فعال شدن Th2 می گردند، یك عامل خیلی مهم در ایجاد بیماری ام اس می باشد.
تحقیق دیگری كه بر روی علل محیطی ایجاد كننده بیماری ام اس در حال انجام است، بررسی ارتباط ویروسهای مختلف با این بیمای می باشد. تاكنون هیچ ویروسی ثابت نشده است كه باعث بیماری ام اس می گردد، اما دانشمندان هنوز به دنبال ویروسی هستند كه موجب پیدایش این بیماری می شود.

روند خود ایمنی
در كنار تحقیقاتی كه بر روی اثر ژنتیك و عوامل محیطی در ایجاد بیماری ام اس انجام می گردد، بسیاری از تحقیقات دانشمندان در حال حاضر بر روی سیستم ایمنی بدن و كشف اختلالاتی كه در این سیستم ایجاد می شود، متمركز شده است. هدف نهایی چنین تحقیقاتی، پیدا كردن راههایی است كه فقط آن قسمتهایی از سیستم. ایمنی بدن كه باعث تخریب میلین می شود را سركوب نماید. راههای زیادی هم اكنون وجود دارد كه كل سیستم ایمنی را از كار می اندازد و سركوب می كند اما چنین روشهایی باعث می گردد كه شخص مستعد ابتلاء به انواع عفونتها و سرطانها گردد. بنابراین، دانشمندان در حال حاضر به دنبال پیدا كردن راههایی هستند كه فقط بعضی از قسمتهای سیستم ایمنی را از كار بیندازد بطوریكه اكثر قسمتهای این سیستم، دست نخورده و سالم باقی بماند.
یكی از مسایلی كه دانشمندان بر روی آن تمركز نموده اند پیدا كردن علت چگونگی عبور سلولهای ایمنی از سد خونی مغزی می باشد. در پروژه ای كه در دانشگاه یئل (Yale) در آمریكا تحت بررسی است، دانشمندان در حال مطالعه بر روی چگونگی فشرده شدن تی سل ها و عبور آنها از عروق خونی و مهاجرت به مغز می باشند. محققین معتقدند كه بعضی تی سل ها بصورت تجمعی در دیواره عروق جمع شده و به آن می چسبند. تحت بعضی شرایط، آنزیمهایی به نام پروتئاز فعال شده، دیواره عروق را می شكند و اجازه می دهند كه تی سل ها وارد سیستم عصبی شوند. دانشمندان در تلاش هستند كه بفهمند چه شرایطی باعث فعال شدن این فرآیند می شود و امیداورند كه این تحقیق به پیدا شدن روشهای جدیدی برای پیشگیری و كنترل بیماری ام اس منجر شود.
در تحقیقات دیگری كه در این رابطه انجام می شود از اسپكتروسكوپی مغناطیسی برای تجزیه مواد شیمیایی بافتهای بدن استفاده می گردد. با استفاده از این روش جدید، نشانه هایی به دست آمده كه علت اینكه بعضی از سیستم های ایمنی بدن بیماران بطور مداوم به میلین حمله می كنند را نشان می دهد. بطور خاص، میلینی كه هنوز به آن حمله نشده است و یابا میكروسكوپهای معمولی به نظر سالم و دست نخورده می آید ممكن است اگر با میكروسكوپهای پیشرفته و روشهای مغناطیسی مورد ارزیابی قرار بگیرد دارای نشانه هایی از غیر طبیعی بودن باشد. دانشمندان چنین پیشنهاد می دهند كه شاید این اختلالات خیلی كوچكی كه در میلین ها ایجاد می شود مسئول حملا ت دایمی به آنها باشد كه منجر به ایجاد نوع پیشرفته بیماری ام اس می گردد. تحقیقات بیشتری در حال انجام می باشد تا مشخص نماید كه آیا این نظریه واقعاً درست می باشد یا خیر...؟
تحقیقات بر روی علایم بیماری
از آنجایی كه دانشمندان بطور كلی عقیده دارند كه حملات خود ایمنی به میلین ها باعث بروز بیماری ام اس می گردد، بسیاری از محققین در تلاش هستند كه كشف كنند كه چگونه حمله به میلین در افراد مختلف باعث بوجود آمدن علایم و مشكلات متفاوتی می شود. یك تیم از دانشمندان به سرپرستی دكتر سارا آبرومسون (Sara Abromson) در دانشكده پزشكی دانشگاه هاروارد كشف كرده اند كه بعضی از انواع تی سل ها در موش ها به میلین در قسمتهای پایین تر مغز حمله می كند و باعث مشكلات خاص آن مناطق می شود. هدف تی سل های دیگر، قسمتهای دیگر مغز می باشد و بنابراین آنها نیز سبب مشكلات آن مناطق می گردند. دكتر آبرومسون و همكارانش در حال تلاش بر روی این موضوع هستند كه آیا بعضی از مواد شیمیایی در قسمتهای مختلفی از مغز وجود دارد كه باعث جذب و كشیده شدن بعضی از تی سل های خاص به سمت خودشان بشوند یا خیر.
در تحقیق دیگری كه به نام پروژه آسیب ام اس معروف می باشد و در كلینیك مایو در مینه سوتای آمریكا در حال انجام است علت اینكه چرا در افراد مختلف، بیماری ام اس باعث علایم متفاوتی می شود جستجو می گردد. دانشمندان بر روی نمونه هایی از پلاك ها یا ضایعات ام اس كه از بافتهای كوچكی از مغز بیماران به دست می آید تحقیق می كند. این نمونه برداری (بیوپسی) از مغز را به آزمایشگاه می فرستند تا بر روی آن بررسی های لازم بعمل آید.
یافته های اولیه از این آزمایشها نشان می دهد كه ضایعات یا پلاك های ام اس كه از بیماران مختلف به دست آمده است دارای الگوهای متفاوتی از، از بین رفتن میلین می باشد و سطوح مختلفی از فعالیت پروتئین ها و سلولهای ایمنی در آنها دیده می شود. دكتر كلودیالوچینتی (Claudia Luochinneti) كه سرپرستی این گروه تحقیقاتی را عهده دار می باشد، در این مورد چنین اظهار می دارد: "یافته هایی كه تاكنون در این آزمایشات به دست آورده ایم نشان می دهد كه ممكن است چندین نوع مختلف ام اس وجود داشته باشد و این انواع مختلف نیز ممكن است بعلت سلولهای ایمنی متفاوتی ایجاد شده باشند. ام اس ممكن است سندرومی از چندین بیماری مختلف باشد".
یك تیم تحقیقاتی به سرپرستی دكتر سانتوچیو (Sanntuccio) در میلان ایتالیا مشغول تحقیق بر روی پلاكهای ام اس هستند و كشف كرده اند كه بیماران مبتلا به ام اس نوع پیشرونده-اولیه دارای پلاكهای كمتری هستند اما آكسون سلولهای عصبی آنها نسبت به افرادی كه به ام اس نوع پیشرونده-ثانویه مبتلا هستند آسیب بیشتری دیده است. بعلاوه آنها كشف كرده اند كه بیمارانی كه دارای آسیبهای بیشتری در قسمت گردنی نخاع هستند دچار ناتوانی های شدیدتری نسبت به كسانی كه در قسمتهای دیگری دچار ضایعه هستند می باشند. چنین یافته هایی می تواند در مورد بعضی از انواع بیماری ام اس منجر به پیشرفتهایی در امر تشخیص و درمان شود.
تحقیق جدید دیگری كه بر روی صدمات عصبی صورت گرفته است بر روی اثرات تخریب تمام آكسون و علایمی كه این تخریب ایجاد می كند و نیز بر روی پیشرفت بیماری در طولانی مدت متمركز شده است. برای مثال، امروزه تصور می شود كه بیشتر ناتوانی های غیر قابل برگشتی كه در بیماران مبتلا به ام اس دیده می شود ممكن است به علت صدماتی باشد كه به آكسونها وارد می آید، زیرا آكسونها بطور طبیعی قارد نیستند كه خود را تأمین نمایند اما میلین ها گاهی اوقات تأمین می شوند. بنابراین آكسونهای آسیب دیده تقریباً همیشه صدمه دیده باقی می مانند اما میلین ها شانس این را دارند كه خودشان را ترمیم كنند.

تحقیق در مورد درمانهای جدید
همچنان كه پزشكان اطلاعاتی بیشتری در مورد مواد شیمیایی موجود در بدن، سلولهای ایمنی و سایر عواملی كه در ایجاد بیماری ام اس اهمیت دارند بدست می آورند، این یافته ها باعث می شود كه درهای تازه ای به سمت درمانهای جدید و نیز پیشگیری از بیماری باز شود. یكی از قسمتهای اصلی در امر تحقیق برای كشف درمانهای تازه، انجام آزمایش بر روی داروهای جدید می باشد.
در ابتدا، محققین داروهای جدید را در آزمایشگاه بوجود می آورند و برای اینكه اثر آنها و بی خطری شان را مشخص نمایند آنها را بر روی حیوانات آزمایشگاهی امتحان می كنند. وقتی یك دارو توانست كه آن مرحله را با موفقیت طی نماید، پزشكان شروع به آزمایش آن بر روی انسانها می كنند. اكثر این تحقیقات بالینی توسط انستیتوهای تحقیقاتی و یا شركتهای دارویی پشتیبانی می شوند و مخارج آنها از این طریق تأمین می گردد. آنها در چندین بیمارستان و كلینیك در سرتاسر جهان تحقیقات خود را انجام می دهند. بیماران می توانند از آزمایشهایی كه بر روی دارهای جدید در حال انجام است از طریق انجمن ام اس، ژورنالهای پزشكی یا از پزشك خود، اطلاعات كسب نمایند و در صورتیكه مایل باشند می توانند بطور داوطلبانه در این آزمایشها شركت نموده و از داروهای جدید استفاده نمایند. در ایالات متحده آمریكا این آزمایشهایی بر روی داروهای جدید انجام می شود توسط سازمان غذا و دارو (FDA) نظارت می شود و قوانین و مقررات خاصی در این مورد وجود دارد. در كشورهای دیگر نیز چنین سازمانهای مشابهی وجود دارد كه بر روی این آزمایشها نظارت می كنند. بیمارانی كه بطور داوطلبانه در این آزمایشها شركت می كنند و داروهای جدید بر روی آنها امتحان می شود، از این نكته اطلاع دارند كه این داروی جدید ممكن است هیچ اثری بر روی آنها نداشته باشد. قبل از اینكه یك داروی جدید بتواند مورد تأیید قرار گرفته و وارد داروخانه شود، سه یا چهار مرحله را باید بطور موفقیت آمیز پشت سر بگذارد.
در مرحله اول، تعداد كمی از بیماران (معمولاً كمتر از 20 بیمار) این داروهای جدید را استفاده می كنند تا معلوم شود كه این دارو بی خطر است و چقدر باید از آن در روز مصرف شود. عوارض جانبی احتمالی این دارو بر روی تك تك این بیماران بررسی می شود. در مرحله دوم بر روی تعداد بیشتری از بیماران (حدود 100نفر) به مدت چندین سال این بررسی ادامه می یابد. اگر مشخص شد این درمان هیچ استفاده ای ندارد، این آزمایش متوقف شده و دارو را دوباره به آزمایشگاه می فرستند تا بر روی آن كار شود. از سوی دیگر، اگر معلوم شد كه این داروی جدید دارای اثرات خیلی خوبی بوده و در كوتاه مدت نیز دارای عوارض جانبی اندكی می باشد ممكن است سازمان غذا و دارو (FDA) آن را به عنوان یك مورد ویژه فرض نموده و مدت این مرحله را كوتاه نماید تا افراد بیشتری هرچه زودتر بتوانند از آن استفاده نمایند.
درمرحله سوم هزاران بیمار در این آزمایش شركت می كنند و این افراد را به طور تصادفی در دو گروه به نام گروه آزمایشی و گروه كنترل تقسیم می كنند. به افرادی كه در گروه آزمایشی قرار دارند داروی جدید داده می شود اما به افرادی كه در گروه كنترل قرار دارند دارویی داده می شود كه هیچ اثر یا خاصیتی نداشته و فقط شكل آن شبیه به دارو می باشد (این دارو را اصطلاحاً پلاسبو می نامند). نتایجی كه از گروه كنترل به دست می آید به متخصصین آمار نشان می دهد كه آیا اثرات مثبتی كه دیده می شود بعلت انتظاراتی است كه از این این دارو وجود دارد و یا اینكه خود دارو باعث ایجاد این اثرات شده است.
البته به خود بیماران گفته نمی شود كه در گروه كنترل قرار دارند و یا در گروه آزمایشی. این نوع از تحقیقات علمی را اصطلاحاً تحقیق یك. سویه .كور (Single- blind) می نامند زیرا یك طرف قضیه (یعنی بیماران) از این موضوع اطلاعی ندارند كه آیا دارویی كه می خورند داروی واقعی است و یا اینكه شبیه دارو (پلاسبو) می باشد. در بعضی از تحقیقات علمی لازم است كه از روش بسیار مطمئن تری كه به آن تحقیق دو .سویه .كور (Double- Blind) گفته می شود استفاده می شود، (در این روش نه به بیمارن و نه پزشكان )كه برو روی این موضوع كار می كنند حرفی زده نمی شود كه در گروه كنترل قرار دارند و یا اینكه در گروه آزمایشی.
بعد از اینكه مرحله سوم با موفقیت به اتمام رسید سازمان غذا و دارو (FDA) ممكن است اجازه دهد كه داروی جدید وارد بازار شود و همه بیماران از آن استفاده نمایند. تحقیقات بیشتر كه به آن مرحله چهارم گفته می شود نیز بعد از اینكه دارو وارد داروخانه ها شد و همه بیماران از آن استفاده كردند انجام می شود. در مرحله چهارم، اطلاعات بیشتری در مورد عوارض جانبی دارو و اثر آن بر روی سایر بیماریهایی كه افراد دارند بدست می آید.

مشكلات خاص آزمایشهای بالینی دارویی بر روی ام اس
از آنجایی كه بیماری ام اس یك بیماری غیرقابل پیش بینی می باشد و بعلت اینكه هر بیماری علایم و مشكلات متفاوتی را دارا می باشد و روند پیشرفت بیماری نیز در هر فردی متفاوت می باشد، انجام آزمایشهای بالینی در مورد داروهای جدیدی كه كشف می شوند بسیار مشكل تر از موارد مشابه در سایر بیماریها می باشد. فروكش كردن های طبیعی كه در بیماری ام اس بطور معمول ایجاد میشود ممكن است به حساب داروی جدید گذشته شود. به همین طریق، عودهای بیماری را نیز می توان اشتباهی به اثر بد دارو نسبت داد. قبل از اینكه یك دارو بتواند بعنوان اینكه یك داروی موثر و خوبی است و یا اینكه هیچ اثری ندارد و داروی بدی است معرفی شود باید آزمایشهای بسیار زیادی بر روی بیماران انجام شود.
بخاطر اینكه گاهی اوقات بعضی از داروها فقط برای بعضی از انواع خاص ام اس ساخته می شوند، انتخاب بیمارانی كه مناسب داروها هستند نیز از مشكلات آزمایشهای بالینی داروها می باشد. برای مثال، داروهایی كه برای درمان ام اس نوع پیشرونده آزمایش میشود را نمی توان بر روی بیمارانی كه دچار ام اس نوع عود كننده- فروكش كننده هستند آزمایش كرد.

داروهای آزمایش شده
انواع مختلفی از داروهایی كه برای درمان ام اس ساخته شده اند در حال حاضر در مراحل مختلفی از آزمایشهای بالینی بر روی بیماران هستند. برای مثال، داروهای ضد سرطان كلادریبین (Cladrine) متوتركسات (Mehtrexeti) و ریتوكسیماب (Rituximab) به نظر می رسند كه پیشرفت بیماری را آهسته و كند می نمایند اما دارای عوارض جانبی بسیار خطر ناكی می باشند، بنابراین از آنها فقط در بیمارانی كه سایر داروها كمكی به آنها نمی كنند استفاده می كنند. داروی تالیدومید (Thalidomide) كه معروفیت آن به خاطر مشكلاتی است كه چندین سال قبل برای نوزدان خانمهایی كه در هنگام حاملگی از این دارو به عنوان برطرف كننده تهوع صبحگاهی استفاده می كردند ایجاد كرده بود، یك داروی تنظیم كننده سیستم ایمنی می باشد كه به نظر می رسد دوره بیماری ام اس را كوتاه می نماید و بر روی بیمارانی كه دچار ام اس نوع پیشرونده-اولیه می باشند آزمایش شده است. داروی مانیوسیكلین كه یك آنتی بیوتیك می باشد در حال حاضر برای درمان بسیاری از بیماری های عفونتی از آن استفاده می شود، به نظر می رسد كه باعث كاهش التهاب میلین در حیواناتی كه به بیماری آنسفالومیلیت آلرژیك آزمایشگاهی (EAE) دچار شده اند می شود. این دارو به تازگی بر روی افرادی كه به بیماری ام اس دچار هستند به عنوان آزمایش مرحله یك در دانشگاه كالگاری (Calgary) كانادا مورد استفاده قرار گرفته است. در ژورنال معتبر پزشكی "لانست" (Lanect) در مورد پروژه ای كه در سال 2002 میلادی انجام شده است چنین نوشته شده: "دانشمندان در مورد اثرات خوب داروی ماینوسیكلین در درمان بیماری ام اس بسیار خوش بین هستند".
اخیراً در مورد سم شقایق دریایی نیز در دانشگاه كالیفرنا تحقیقاتی بعمل آمده و نشان داده شده كه این سم می تواند باعث توقف و یا بهبود فلج موشهایی كه مبتلا به (EAE) هستند بشود. به نظر برسد كه سم شقایق دریایی با جلوگیری از حمله تی سل ها به سلولهای عصبی، اثر خود را انجام می دهد و دانشمندان امیدوارند كه بتوانند از این سم برای درمان بیماران مبتلا به ام اس نیز استفاده كنند.
مواد دیگری برای بلوك كردن روند ایمنی از آن استفاد می شود، تركیبات مصنوعی از موادی است كه بطور طبیعی در بدن ساخته می شود. یكی از این مواد اینترلوكین-10 (Interleukin-10) می باشد كه ممكن است در توقف پیشرفت بیماری ام اس كمك كننده باشد.
ماده دیگری كه بطور مصنوعی ساخته می شود گاماگلوبین است كه یك پروتئین سیستم ایمنی می باشد. آزمایش بر روی این مواد تازه شروع شده است و هنوز برای نتیجه گیری در مورد آنها زود می باشد.
به غیر از داروهایی كه برای كند كردن پیشرفت بیماری ام اس وجود دارند، چندین داروی دیگر نیز برای درمان علایم خاص این بیماری ساخته شده اند. داروی پروكارین (Prokarin) كه بصورت چسبهای پوستی استفاده شده است برای برطرف كردن خستگی ای كه در این بیماری دیده می شود بكار می رود. همچنین داروی سایلرت (Cylert) كه در حال حاضر برای درمان خستگی استفاده می شود ممكن است در كاهش بعضی از مشكلات شناختی كه در بسیاری از بیماران مبتلا به ام اس دیده می شود كمك كننده باشد.
...............................................................................................................................

گیاه کامبوچا برای کنترل بسیاری بیماری ها از جمله ام اس(عدم تشدید بیماری)

کامبوچا نوعی چای گیاهی است.

این مطلب نیز از سایت ویکی پدیا است
کامبوچا نوعی چای گیاهی است.

قارچ مربوط به کامبوچا ۲۲۰ سال قبل از میلاد در چین (منچوری) مورد مصرف داشته‌است و سپس از راه خطوط بازرگانی به روسیه وکشورهای اروپای شرقی انتقال یافته، در آنجا عمومیت پیدا کرد.
قبل از جنگ جهانی دوم استفاده از آن بسیار رواج پیدا کرده بود ولی، در زمان جنگ به دلیل کمبود چای و شکر (محیط کشت کامبوچا ) از رواج افتاد.
تمامی صد ساله‌های کشور روسیه، اسپانیا، تبت، ژاپن و چین عمر سراسر سلامتی خود را، مدیون این قارچند. امروزه این قارچ در اروپا و آمریکا بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد و حتی در آمریکا انجمن استفاده کنندگان از این قارچ تأسیس شده‌است.
این قارچ از روسیه به کشور ما نیز راه پیدا کرده و چند سالی است در بعضی نقاط از آن استفاده می‌کنند.

آشنایی علمی با کامبوچا و مراحل تخمیری آن

کامبوچا یک لایه پلی ساکارید حاوی انواعی از مخمرها و باکتری‌ها است. این باکتری‌ها شامل Bacterium xylinum، Acetobacter ketogenum، Bacterium gluconicam و مخمرهایی از انواع شیزوساکارو میسس، ساکارومیسس، تورولا و… است.
مسیر تخمیر بدین ترتیب است که ابتدا مخمرهای موجود در محیط کشت، قند ساکارز را شکسته، گلوکز و فروکتوز تولید می‌کنند.
فروکتوز هم با ایزومریزاسیون به گلوکز تبدیل شده، در مرحله بعد این قندها به مصرف مخمرها می‌رسند و الکل و Co۲ تولید می‌نمایند.
Co۲ در نوشیدنی باقی می‌ماند وباعث می‌شود این نوشیدنی گازدار شود. وقتی الکل به مقدار مناسب تولید شد زمینه برای رشد باکتری‌هایی که از منبع کربنی جهت رشد و تکثیر خود استفاده می‌کنند مناسب می‌شود و باکتری‌ها فعال می‌گردند و الکل را به اسیدهایی از قبیل اسید استیک، اسید لاکتیک، اسید گلوکونیک و اسید گلوکورونیک تبدیل می‌کنند.
این نوشیدنی شامل ویتامین‌های B۱ تا ,B۱۲ و اسیدفولیک وهمچنین دارای Usnic acid است که خواص ضدباکتریایی دارد. لازم به ذکر است، ازآنجا که شکر و کافئین اولیه به مصرف مخمر وباکتری می‌رسد، نوشیدنی در پایان کار هیچ یک از این موارد مضر را دارا نیست.
البته ترکیب این نوشیدنی براساس نواحی متفاوت آب و هوایی، روش رشدو…کمی تفاوت دارد، اما درهمه موارد، این نوشیدنی ترش و شیرین با طعم و عطر دلنشین و دلپذیر و خواص درمانی تغذیه‌ای بسیار بالا می‌باشد .

اثرات چای قارچ منچوریایی (کامبوچا ) بر مصرف کنندگان

چین و چروک‌های پوست را کاهش داده و لکه‌های قهوه‌ای روی دستها و صورت را برطرف می‌سازد و موجب افزایش خاصیت رطوبت پذیری روی پوست است جوش‌ها و کورک‌ها را برطرف می‌کند .
از برخی سرطان‌ها جلوگیری می‌کند .

رافع یبوست است .
برطرف کننده ناراحتی‌های عضلانی در شانه و گردن است

در رفع برونشیت و سرفه‌های آسمی در مدت۲تا۳ روز کمک می‌کند. به دفع مزاج بلغمی کودکان نیز یاری می‌رساند.

حساسیت اعصاب دردناک و ضعف اعصاب را بهبود می‌بخشد.

در ناراحتی‌های کلیوی توصیه می‌شود .

مثانه را پاک می‌کند وکولیت و سایر دردهای دستگاه گوارش را التیام می‌بخشد.

برای درمان آب مروارید و سایر تغییرات قرنیه موثر است و دید چشم را افزایش می‌دهد

از ناراحتی‌های قلبی می‌کاهد، تصلب شرائین و فشار خون را درمان می‌کند و میزان کلسترول خون را کاهش می‌دهد. رگها را نرم می‌سازد و جریان خون را افزایش داده، باعث لاغر شدن و کنترل وزن بدن می‌گردد.

از بی خوابی می‌کاهد

فعالیت کبد را افزایش داده و نارسایی‌های کبد وکلیه را درمان می‌کند.

میزان قند خون را تنظیم کرده سبب افت ناگهانی قند خون در افراد دیابتی می‌شود و اگر به طور روزانه مصرف شود در مدت ۱۰۰ روز اوره را کاهش می‌دهد

اثر شگفت انگیزی بر پوست سر دارد، از تاسی سر جلوگیری می‌کند و موها را ضخیم و سیاه می‌کند (حتی موهای سفید شده).

بیماری ایدز ،ام‌اس و دیابت راکنترل می‌کند

روماتیسم،خستگی وناراحتی‌های مفاصل را علاج می‌کند

در طی دوران یائسگی از گرگرفتگی می‌کاهد. ممکن است مصرف کنندگان هنگام نوشیدن این چای احساس گرما کنند.
این امر ناشی از این واقعیت است که، اجزاء چای به جریان چون پیوسته و سبب خارج شدن عناصر و مایعات سمی می‌شود و به این دلیل در دست و پا تحرک بیشتر و در پیرامون کمر نرمش افزونتری ایجاد می‌کند.

شیوه تکثیر و دم کردن قارچ کامبوچا

به آرامی یک فنجان شکردر آب جوش درون یک ظرف غیر فلزی اضافه کنیدتا۵ دقیقه بجوشد. پس از جوشیدن و برداشتن ظرف از روی اجاق ۵ عدد چای کیسه‌ای (منگنه فلزی نداشته باشد) در آن بیندازید و بعد از ۵ دقیقه آنها را در بیاورید (با قاشق چوبی). بگذارید محلول در دمای اطاق سرد شود.
بعداز سرد شدن در یک ظرف یک گالنی ریخته و یا یک پارچه صاف کنید (پارچه تمیز باشد) قارچ خود را به آرامی درون آن بگذارید (ظرف شیشه‌ای باشد) اگر به عمق رفت خودش بعد از ۳تا۴ روز به سطح خواهد آمد، دهانه ظرف را با یک پارچه و کش محکم ببندید(از هیچ درپوش دیگری استفاده نکنید).
۷ روزظرف را در دمای معمولی و دور از پرتو مستقیم خورشید نگه دارید تا تخمیرانجام شود. قارچی به دست آید به اندازه سطح مورد کشتتان (ظرف خیلی بزرگ نباشد به دست گرفتن قارچ مشکل می‌شود) این قارچ مانند پنکیک‌های خاکستری ریز بوده، شکننده نیستند.
قارچ خود به طور طبیعی جدا می‌شود(هنگام برداشتن قارچ وسیله فلزی همراهتان نباشد) اگر مواد ژله مانند به آن چسبیده بود می‌توانید آن را زیر آب بشوئیدوآن را روی بشقاب شیشه‌ای قرار دهید. از این قارچ می‌توانیدبرای تکثیر دوباره استفاده کنید.
برای مصرف آن را در یخچال نگه دارید (مایع زیر قارچ باید مصرف شود ) هر روز صبح ناشتا نصف فنجان (پس از صاف کردن ) بنوشید (بیشتر از این مقدار می‌تواند مضر باشد) در صورتی که بخواهید دوباره آن را کشت دهید می‌توانید قارچ را در کیسه‌های پلاستیکی روی بشقاب شیشه‌ای یا کاغذی با کمی چای مرطوب نگه دارید شکستن آن اشکالی پیش نمی‌آورد و قارچ دوباره تخمیر را انجام خواهد

..........................................................................

تاریخ آخرین ویرایش:شنبه 10 تیر 1391 08:34 ب.ظ

ترس از بیماری ام اس حتی با گزگز شدن دست و پا ....؟

محض این‌كه دستش كمی گزگز می‌كند یا چشم‌هایش سیاهی می‌رود، می‌ترسد و می‌گوید: «حتماً ام‌اس گرفته‌ام». ضعف و بی‌حسی اندام‌ها نیز برای او برابر است با بیماری ام‌اس و این بیماری هم یعنی پایان زندگی فعال و پویا.

با این‌كه بسیاری از مردم این چنین فكر می‌كنند، اما پزشكان می‌گویند گ

نظرات شما عزیزان: