داستان شگفت انگیز یک پزشک

ه

داستان شگفت انگيز يك پزشك

«شواليه جكسون» پزشك آمريكايي با ابداع تكنيكهاي پيشرفته اندوسكوپي در اواخر قرن 19 و اوايل قرن 20 موفق شد جان هزاران بيماري را كه اشياي مختلف را بلعيده بودند نجات دهد و بيش از دو هزار شيء خارج شده از بدن بيماران خود را در كلكسيوني كه امروز در موزه نگهداري مي شود، جمع آوري كند.
در كتابهاي تاريخ پزشكي، «شواليه جكسون» (Chevalier Jackson) به عنوان يكي از بزرگترين پيشگامان در عرصه تصويربرداري از داخل بدن به ويژه ريه و معده شناخته مي شود.
اين پزشك سرشناس در سال 1958 درگذشت اما اكنون تصاوير و تحقيقاتي كه وي در طول حيات حرفه اي خود انجام داده است در كتابي با عنوان «بلعيدن» (Swallow) اثر «مري كاپلو» احيا شده است.
اين كتاب داستان زندگي اين پزشك را روايت كرده و تصاوير بيش از دو هزار شيء را كه از راه بلعيدن يا بوئيدن وارد بدن بيماران «شواليه جكسون» شده و اين پزشك آنها را خارج كرده بود، نشان مي دهد.
اين پزشك حنجره شناس در طول دوران فعاليت حرفه اي خود در اواخر قرن 19 و نيمه نخست قرن 20 به ويژه به بسياري از كودكاني كه اشيايي را بلعيده يا از راه بيني آنها را وارد ريه كرده بودند، كمك كرد كه دوباره بتوانند به طور طبيعي آب و غذا بخورند و نفس بكشند.
وي نيمي از اشيايي را كه از داخل بدن بيماران خود خارج كرده بود، جمع آوري كرد كه از جمله آنها مي توان به ميخ و پيچ، يك كليد رادياتور، دندان، دوربين مينياتوري، زنجير، سنجاق قفلي، سكه و حتي يك مدال كه رويش نوشته بود: «مرا براي خوش شانسي با خود داشته باش!» اشاره كرد.
جكسون اين اشياء را از داخل بدن مردمي جمع آوري كرده بود كه از درد به خود مي پيچيدند و با يك بيهوشي مختصر و حتي بدون بيهوشي جراحي مي شدند.
وي در تمام دوران زندگي خود با وسواس اين اشياء را از بدن بيماران خارج و جمع آوري مي كرد.
جكسون يك صنعتگر، يك نابغه مكانيك، يك انسانگرا و يك رياضت كش بود كه بسياري از همكارانش از وي به عنوان يك آدم گوشه گير و سرد ياد مي كردند.
وي هزاران ساعت از زمان خود را صرف شكستن بادام با انبرك مي كرد تا ياد بگيرد كه دقيقا چه فشاري را بايد به انبرك وارد كند تا مغز آن آسيب نبيند همچنين به طور مداوم سگها و ماكتهاي انساني را جراحي مي كرد تا بتواند به راحتي اشياء را از بدن بيماران به ويژه كودكان خارج كند.
براساس گزارش نيويورك تايمز در آن روزها آمار موارد مرگ در طول عمل جراحي بسيار بالا بود و تعداد كمي از پزشكان حاضر يا قادر بودند كه وارد مجاري هوا و گوارش بيماران شوند و به راحتي اشيايي مثل سنجاق قفلي را از اين مجاري بيرون بكشند.
در اين كتاب آمده است كه 95 درصد از بيماراني كه جكسون اشياء را از بدن آنها خارج كرده بود بهبود يافتند.
مولف اين كتاب در اين باره گفت: «زماني كه جكسون پزشك شد اول در پيستبورگ و بعد در فيلادلفيا، زندگي هاي زيادي را نجات داد، اما او همچنين جان خود را هم نجات داد. به طوري كه وي تكنيك هاي جديد اندوسكوپي را براي ورود به قسمت هاي تاريك داخلي بدن ابداع و يك لامپ كوچك را در انتهاي لوله اي كه به دستگاههاي اسكوپي متصل شده بود نصب كرد». (تا قبل از آن، پزشكان از اندوسكوپي هايي استفاده مي كردند كه نور آن از خارج بدن تامين مي شد).
مري كاپلو، مولف كتاب «بلعيدن» افزود: «كودكان اغلب پودر قليا را كه از آن صابون درست مي شد قورت مي دادند چرا كه در بسياري از خانه ها در دسترس بود و ظاهري شبيه به شكر داشت. يك دختر بچه 7 ساله پس از آنكه اين پودر را خورده بود حتي نمي توانست يك قطره آب بنوشد. دكتر جكسون اندوسكوپي خود را وارد مري دختر بچه كرد و يك توده متراكم مايل به خاكستري را ديد كه شايد غذا و شايد بافتهاي مرده اي بودند كه با پودر صابون تركيب شده بودند. سپس انبرك خود را به داخل دهان دختر انداخت و توده خاكستري را بيرون كشيد. سپس دستيارش به كودك يك ليوان آب داد.»
جكسون در زندگينامه خود كه در سال 1938 نوشت درباره اين اتفاق مي نويسد: «دختر يك جرعه كوچك آب خورد. ديدم كه آب به آهستگي پايين رفت. پس او يك جرعه ديگر آب خواست و سپس به آهستگي ليوان آب در دست پرستار را به طرف خود حركت داد و تا ته آن را سركشيد. بعد دست مرا نگه داشت و آن را بوسيد.»
«شواليه جكسون» براي بيرون آوردن اشيايي مثل كليد، ميخ و سوزن يك لوله سفت و طولاني را وارد حلق بيمارانش كه معمولا كودك و معمولا هوشيار (بدون بيهوشي) بودند مي كرد و دستيارانش لوله را نگه مي داشتند و او با انبرك شيء را بيرون مي كشيد.
نويسنده كتاب در اين خصوص گفت: «وي احتمالا بسيار مهربان بوده و توانايي بالايي در آرام كردن مردم داشت. وي همچنين بسياري از كودكان فقير را بدون دريافت پول درمان مي كرد.»«جكسون» در طول فعاليت خود نيمي از اشيايي را كه از بدن بيماران خود خارج مي كرد نگه داشت و بقيه آنها را به صاحبانشان پس داد. براي مثال، يكبار پدري پسر خردسال خود را به خاطر اينكه يك سكه نيم دلاري را قورت داده بود آنقدر كتك زد تا دست پسربچه شكست. جكسون سكه را از مري كودك خارج كرد و آن را به پدرش پس داد و پسر ديگر هرگز سكه نخورد.كلكسيون جكسون در حال حاضر در «موزه موتر» كالج پزشكي فيلادلفيا نگهداري مي شود.