دهکده جهانی زنان

در ذیل آیه شریفه: «وَ عَلَی الثَّلاثَةِ الَّذِینَ خُلِّفُوا حَتَّی إِذا ضاقَتْ عَلَیهِمُ الْأَرْضُ بِما رَحُبَتْ وَ ضاقَتْ عَلَیهِمْ أَنْفُسُهُمْ وَ ظَنُّوا أَنْ لا مَلْجَأَ مِنَ اللَّهِ إِلَّا إِلَیهِ ثُمَّ تابَ عَلَیهِمْ لِیتُوبُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ: و [نیز رحمتش] شامل حال آن سه نفری [بود] که [با بهانه تراشی واهی از شرکت در جنگ] بازمانده بودند [و همه مسلمانان به دستور پیامبر با آنان قطع رابطه کردند] تا جایی که زمین با همه وسعت و فراخی اش بر آنان تنگ شد و [از شدت غصه، اندوه و عذاب وجدان] دل هایشان هم در تنگی و مضیقه قرار گرفت، و دانستند که هیچ پناهگاهی از خدا جز به سوی او نیست؛ پس خدا به رحمتش بر آنان توجه کرد تا توبه کنند؛ زیرا خدا بسیار توبه پذیر و مهربان است.»

در شأن نزول این آیه داستان سه نفر متخلّف از جهاد را می خوانیم که از عمل بسیار بد خود سخت پشیمان شدند و خدای مهربان پس از توبه و انابه، از کردار زشت آنان درگذشت.

آقای مجتهدی تهرانی نقل کرده است که آیة الله حاج میرزا علی مشکینی فرمودند: در ایامی که تحصیل می کردم؛ یک روز 5 ریال بیشتر پول نداشتم. روزی در خیابان راه می رفتم یکی از طلاب به من رسید و گفت: 5 ریال داری به من قرض بدهی؟ با خود گفتم: اگر این پول را به او بدهم خود بی پول می مانم. ولی با خود فکر کردم که کار این بنده خدا را راه می اندازم؛ خداوند کریم است. پول را به او دادم. چند قدمی که رفتم؛ یکی از همشهری های من، از اهالی مشکین شهر به بنده رسید؛ با هم مصافحه کردیم. موقع خداحافظی پولی در دست من گذاشت و رفت. چون نگاه کردم؛ دیدم 5 تومان است.

باز یکی از طلاب به من رسید و از من 5 تومان قرض خواست. این دفعه نیز گفتم خدا کریم است. اکنون که این آقا معطل است؛ کار او را راه بیندازم. پول را به او دادم. چون مقداری جلوتر رفتم؛ یکی دیگر از همشهری های خود را دیدم. پس از مصافحه و احوالپرسی موقع خدا حافظی، پولی در دست من گذاشت و رفت. چند قدم جلوتر رفتم نگاه کردم دیدم 50 تومان است.

ناگاه یاد این آیه شریفه افتادم که «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها»(انعام، آیه 160) یعنی هر کس عمل نیکی انجام دهد ما ده برابر به او پاداش می دهیم. دیدم بار اول 5 ریال داشتم. چون به یک نیازمندی قرض دادم؛ 50 ریال خدای کریم رساند و چون 50 ریال را قرض دادم؛ خداوند کریم در عوض 50 تومان یعنی درست ده برابر رسانید.

ایشان فرمودند هر چه منتظر شدم و دعا کردم که کسی پیدا شود این 50 تومان را قرض بگیرد بلکه 500 تومان شود دعایم مستجاب نشد.

مرحوم آیت الله العظمی اراکی قدس سره، علاقه خاصی به خاندان رسالت و ولایت داشتند. یکی از بزرگان نقل کردند که: آیت الله اراکی را مدت ها می دیدم که پس از نماز مغرب و عشا از مدرسه فیضیه به طرف صحن مطهر حضرت فاطمه معصومه علیها السلام می آمد و بر سر قبری نشسته و فاتحه می خواند.

یک بار از ایشان پرسیدم: آیا ایشان از بستگان شما هستند؟

فرمودند: خیر، این شخص، منقبتی از دریای مناقب امیرالمؤمنین را برای من گفت که من نشنیده بودم. اکنون به پاس حرمت وی، هر شب برایش فاتحه می خوانم.

در کربلا نُه تن به شهادت رسیدند که مادرانشان در خیمه حضور داشتند و از نزدیک شاهد غرق به خون شدن جگرگوشه های خود بودند:

1- عبداللَّه بن حسین علیه السلام (علی اصغر)

مادرش حضرت رباب در هنگام شهادت به او می نگریست.

2- عون بن عبداللَّه بن جعفر

مادرش حضرت زینب علیها السلام نظاره گر شهادت او بود.

3- قاسم بن حسن علیه السلام

مادرش رَمْله در کربلا بود و بر شهادت فرزندخود ناظر بود.

4- عبداللَّه بن حسن علیه السلام

مادرش دختر شلیل بجلی شهادت فرزند را می دید.

5- عبداللَّه بن مسلم

مادرش رقیه دختر علی علیه السلام شهادت فرزند را نظاره گر بود.

6- محمد بن ابوسعید بن عقیل

فردی به نام لقیط یا هانی او را پیش چشمان مادر به شهادت رساند.

7- عمر بن جُناده

مادرش او را به یاری امام حسین علیه السلام فرمان داد و شهادتش را به چشم خود دید.

8- عبداللَّه کلبی

مادر او را تشویق به جنگ می نمود و ناظر شهادت فرزند خود بود.

9- علی بن حسین علیه السلام

مادر او لیلی بنابر بعضی از نقل های تاریخی در خیمه حضور داشته و شاهد پاره پاره شدن پیکر نازنین عزیزش بوده است^[1].

سید بن طاووس که فقیهی نام آور و از مفاخر علمای شیعه است، نخستین کسی بود که برای فرزند خود «محمّد» جشن تکلیف گرفت و در این خصوص رساله ای نوشت. او در این رساله به همه کسانی که به شَرَف تکلیف نایل می شوند، توصیه های ارزشمندی دارد و در قسمتی از آن بدین گونه سخن می گوید:

«سزاوار چنین است که روز تشرّف به شرف تکلیف را از بزرگ ترین اعیاد قرار دهد؛ زیرا که آن اصل و اساس تمام اعیاد است، هم در دنیا و هم در آخرت، و سایر اعیاد فرع آن هستند. پس باید این روز را حفظ نموده و وقت و ساعت تشرف به تکلیف را ضبط نماید که در هر سال در چنین روزی به شکر واهبِ اعظم و مدح و ثنای مالک ارحم الراحمین و مدح او قیام نموده و به وظیفه عبودیت و بندگی بپردازد و به اهل حاجت و بینوایان تصدّق نماید چنانکه شایسته سایر ایام سرور و بشارت و اعیاد است.»

آری کدام سُرور بالاتر از اینکه این بنده ذلیل و حقیر را به دربار جلال خود حاضر نموده و به خلعت های احسانْ مخلَصش فرموده و کدام جشن و شادی باعظمت تر از اینکه با تکلیف، او را به آستان مقدّسش فرا خوانده است و با لطف و محبت، او را به گلستان عبودیت دعوت نموده است؟

آنچه امروز در جامعه اسلامی ما تا حدودی به عنوان «جشن تکلیف» مطرح است سنّت حسنه ای است که باید استادان، مربیان امور فرهنگی و خصوصاً پدران و مادران بیش از پیش بدان توجه کنند و جشن تکلیف را با شکوه و به طرز زیبا برای فرزندان برپا کنند. آنان باید نوباوگان و فرزندان خود را با تکالیف شرعی آشنا سازند و با هدیه ای مناسب، شادی و سرور تشرّف آنان را به شرف تکلیف و عبودیت و بندگی خداوند تبارک و تعالی جشن بگیرند و از آن قدردانی کنند. این کار باعث می شود که ضمن آگاهی فرزندانشان از زمان دقیق تکلیف و آشنایی با احکام نورانی آن، این زمان مقدس(جشن تکلیف) در خاطره آنان همیشه باقی بماند و سعادت خود را در ادای تکالیف الهی بدانند زیرا:

«سَعادَةُ الرَّجُلِ فی إِحْرازِ دینِهِ وَالْعَمَلِ لِآخِرَتِهِ؛ خوشبختی آدمی به حفظ دین و عمل برای آخرت خویش است.»(غرر الحکم، ص 145)

آيين نامه تأسيس درمانگاهها( كلينيك )

فصل اول- تعاريف

ماده يک

درمانگاه به مؤسسه‏اى اطلاق مى‏شود كه بطور شبانه‏روزى بيماران سرپايى را براى درمان مى‏پذيرد و در آن محل مى‏توان موارد فورى يا نيازمند كمكهاى ويژه را حداكثر 24 ساعت تحت نظر قرار داد و در صورت عدم بهبودى و داشتن مشكلات خاص و نيازمند به خدمات بيشتر، بايستى در طول اين مدت هماهنگى لازم جهت اخذ پذيرش و اعزام به بيمارستان، در صورت لزوم فراهم گردد. تبصره 1- در اين آيين‏نامه به منظور اختصار به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكى «وزارت» و به دانشگاه يا دانشكده علوم پزشكى و خدمات بهداشتى - درمانى «دانشگاه / دانشكده» و به كميسيون تشخيص امور پزشكى موضوع ماده 20 قانون مربوط به مقررات امور پزشكى و دارويى و مواد خوردنى و آشاميدنى مصوب سال 1334 (با اصلاحات بعدى) «كميسيون قانونى» و به پروانه‏هاى تأسيس و مسئولان فنى «پروانه‏هاى قانونى» گفته مى‏شود. تبصره 2- درمانگاه‏هايى كه تاكنون از عناوين كلينيك يا پلى‏كلينيك استفاده مى‏كرده‏اند از اين به بعد فقط مجاز به استفاده از نام «درمانگاه» بوده و مشمول ضوابط اين آيين‏نامه مى‏باشند. تبصره 3- درمانگاهها برحسب نوع فعاليت به درمانگاه‏هاى عمومى و تخصصى تقسيم مى‏گردند. تبصره 4- درمانگاه تخصصى مؤسسه‏اى است به منظور ارائه خدمات تشخيصى و درمانى در يكى از رشته‏هاى تخصصى پزشكى (نظير درمانگاه تخصصى قلب و عروق و ...) و يا تشخيص و درمان يك يا چند بيمارى مشخص (نظير درمانگاه تخصصى بيمارى ديابت و ...) كه متخصصين رشته‏هاى مختلف در آن همكارى مى‏نمايند و طبق ضوابط موضوع آيين‏نامه‏هاى مربوطه تأسيس مى‏شود. تبصره 5- شرايط تأسيس درمانگاههاى دندانپزشكى (عمومى و تخصصى) مطابق آيين‏نامه مربوطه خواهد بود.

ماده دو

پزشكانى مى‏توانند در درمانگاههاى وابسته به مراكز دولتى (آموزشى يا درمانى) شاغل گردند كه داراى شرايط استخدامى و پروانه پزشكى بوده و خدمات تمامى بيمه‏هاى كشور و دريافت حق الزحمه‏اى كه طبق تعرفه‏هاى مراكز دولتى تعيين شده‏اند را بپذيرند.

فصل دوم - شرايط تأسيس و بهره‏بردارى

 این دهکده رویایی هیچ خیابانی ندارد و تمام نقل و مکانها با قایق است و البته این کار اصلا دشوار نیست .

 

“

هر روز، به هر منوال، ما در حال آشکار ساختن حقایقی از زندگی که در اطرافمان وجود دارند، هستیم. چه بخواهیم و چه نخواهیم و چه در مورد آن اطلاعی داشته باشیم و یا نداشته باشیم، تمام چیزهایی که در زندگی ما هستند به وسیله افکار، گفتار و رفتارمان در نظر دیگران آشکار می شوند.

در طی سالهای زیادی که با افراد و گروه های خاص به منظور کمک برای محقق شدن آرزوهایشان آن هم در آرامش کامل، ارتباط داشتم به این نتیجه رسیدم که برای رسیدن به یک زندگی سرشار از شادی و موفقیت ۱۰ کلید طلایی وجود دارد که در این مقاله قصد دارم شما را نیز با آنها آشنا کنم.